We werden geacht om ons voor half 12 te melden zodat we dan ook met de hele groep (stuk of 50?) tegelijkertijd, met enige afstand, konden starten vanaf de Atletiekbaan in Losser. Ietsjes later dan gepland, want de speaker was nog van alles aan het uitleggen vertrokken we. ‘Netjes aan de kant van de weilanden lopen zodat we de grondgebruikers niet tot last zijn’, werd er o.a. gezegd.
Binnen 10 minuten begon het te regenen. En even later keihard. Wij waren natuurlijk zonder paraplu en regenjas dus hebben we een dikke 3 kwartier geschuild onder een afdak bij het Kraesgenberg. Erg knus. Toen het ‘zowat’ droog was zijn we alsnog verder gewandeld om, door een weiland, over een bruggetje, niet veel later in een gigantische drek terecht te komen. Een heuse uitdaging. Langs de kant was niet te doen. Dus van links naar rechts zoveel mogelijk de waterplassen en de modder vermijdend.
En daar moesten de hardlopers ook nog langs. Nou, ik kan je vertellen, die liepen bijna net zo snel door de modder dan over een verharde straat. Tot aan de nek zaten ze onder de drek!
Even later zijn we even bij boer Frank wezen kijken, hoe hij het gras aan de koeien gaf. We hadden al smakelijk gelachen om die boer die midden in een regenbui het gras gaat maaien maar Luc vertelde dat hij vast-en-zeker het gras direct aan de koeien wilde geven. ‘Tja’, zei Frank ‘zo’n fikse bui had ik ook niet verwacht’. Maar de koeien hadden er donders veel zin in.
En zo liepen we verder, over kronkelpaadjes, langs de Dinkel. Glibberend en glijdend over de paadjes. Bultjes omhoog maar ook weer omlaag. En over de Glane zandvlakte en langs het watergat waar honderden eenden aan het badderen waren. Totdat we bij de douanier kwamen en we het wachtwoord moesten vertellen ‘Ik kom oet Losser en weet van niks’, om daarna over de grens te wandelen. Het laatste stukje ging langs de schaapjes in de heide met een tussenstop bij de fotograaf. Tja, mooi kun je er dan niet meer opkomen door al die regen.
Inmiddels werden we zo goed als het kon ingehaald door hardlopers. Er waren nl. korte en lange afstandslopers en dus de wandelaars die allen op diverse afstanden starten. Superleuk om te zien.
Aan het einde werden we verrast door douaniers die vroegen of we nog iets aan te geven hadden. We hadden een klein pakje boter gekregen die ik natuurlijk vrolijk liet zien. Tja…..dat was niet de bedoeling. Lachend liepen we verder om door-en-door nat over finishlijn te gaan en verrast te worden door overheerlijke plakken krentenwegge.
Gepubliceerd in Huis-aan-Huis blad, Dinkelland Visie
13.500 exemplaren #column #schrijven #humor #genieten #dieren #dierenliefhebbers
https://issuu.com/twinsense/docs/dinkelland_visie_wk_45-2021